Acımasız Gerçekler 2: Aşkta Kazanmak

Kredi: Anna Abola

Geçen hafta acımasız gerçekler serisinde beraber sevgiyi konuşmuştuk. Bu hafta da beraber aşktan bahsedeceğiz. Bugüne kadar adına milyonlarca şey yazılmış, söylenmiş, çizilmiş aşkın gerçek yüzüyle tanışacağız. Hazırsanız acımasız gerçekler serisi aşkla devam ediyor.

 Geçen hafta sevgi üzerine konuştuktan sonra bu hafta aşkla devam etmek istememin temel sebebi ikisinin birbirinden çok farklı şeyler olup bir o kadar da birbirlerini etkilemelerinden kaynaklanıyor. Sözlük tanımlarıyla başlayacak olursak TDK sevgi için "İnsanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu.", aşk içinse "Aşırı sevgi ve bağlılık duygusu." diyor. Sözlük anlamlarına baktığımızda ikisinin arasındaki tek fark, birinin diğerine göre daha fazla olması. Aslında bu küçük detay bizim hayatımızdaki en büyük farkı oluşturuyor. Peki aşkta kim kazanıyor?

 Aşktaki aşırılığa geçmeden önce aşırılığın kendisini konuşmak, aşkın gerçek yüzünü görmemize büyük katkı sağlayacak. Nasıl aşırı sevgi aşk oluyorsa hayatımızdaki çoğu şeyin aşırılığı için de bağımlılık diyebiliyoruz. Bu noktada aşka da bir nevi bir bağımlılık diyebiliriz. Fakat bizim için aşırılığın bu noktadaki önemi farklı bir şeyden kaynaklanıyor. Şu soruyu sormamız gerekiyor kendimize: "Bir şeyi aşırı yapan nedir?"

 Bir şeyi aşırı yapan şey diğerlerinden farklı olmasıdır. Bir yemeği aşırı seviyorsanız bunun sebebi bugüne kadar yediğiniz yemeklerden farklı olmasıdır. Bir kıyafetinizi aşırı giyiyorsanız bunun sebebi diğer kıyafetlerinizden farklı olmasıdır. Aslında hayatımızın çoğu yerindeki aşırılık, bir objenin daima diğerlerinden farklı olmasından kaynaklanıyor. Burada da şu soruyu sorarak devam etmemiz gerekiyor: "Aynı şey insanlar için de geçerli mi?"

 Ne yazık ki aynı şey insanlar için de geçerli. İşte bugün aşkta kazanmaktan bahsederken iki insanın kendi arasında olan aşktan birinin galip gelmesinden değil, bir insanın aşkla olan mücadelesinden galip gelmesinden bahsediyoruz. Bu da bizi aşkın acımasız tarafına götürüyor: "Hayatta bir kez olması."

 Şu an, "Aşık oldun mu?" diye sorulan soruya insanların çoğu evet der. Fakat gerçekten aşık olup olmadığını bilen insan sayısı ortalamanın bayağı altındadır. Bunun sebebi insanların aşk kıyasını yalnızca hayatına giren insanlar arasında yapıyor olmasından kaynaklanır. Çoğumuz henüz hayatımıza girmemiş insanları bu soruya dahil edemiyoruz. Fakat emin olabilirsiniz. Aşık olduğunuzda, aşık olduğunuzu cidden anlayabiliyorsunuz. Peki nasıl?

 Aramızda aşık olduğunu düşünenler varsa aşık olduğunuz kişiye neden aşık olduğunuzu düşünün. Düşünmeye başladığınızda yüksek ihtimalle aklınıza anılarınız, ilkleriniz, ilişkiniz ve diğer şeyler gelecek. Aklınıza gelecek en önemli şeyse yaptığınız fedakârlıklar olacak. Yaptığınız fedâkarlıkları düşündüğünüzde "Şu an aynı şeyler yaşansa ben yine aynı fedakârlıkları yapar mıydım?" sorusunun cevabı "evet" ise aşık olmuşsunuz demektir. Çünkü aşkı sevgiden farklı kılan şey, karşınızdaki insanı bütün kusurlarıyla, doğrularıyla, size uyan ve uymayan şeyleriyle kabul etmektir. Buna kanıt olarak sevgiyi gösterebilirsiniz. Birini sevmeye çalışabilirsiniz fakat birine aşık olmaya çalışamazsınız. Ya aşık olursunuz ya da olamazsınız.

 İşte sevginin aşırı olduğu noktada aşka dönüşmesi bundan kaynaklanıyor. Aşırı sevgi duyunca karşınızdaki insana sadece aşkla bakıyorsunuz. Geçen hafta Dostoyevski'nin "İnsanlar seni kendine yakıştırdığı için sevecek. Günün sonunda sen yine sevilmeyen taraf olacaksın." sözünden bahsetmiştik. Bir insanı sevdiğinizde size uyup uymadığını yani sevip sevemeyeceğinizi düşünürsünüz. Aşık olduğunuzda hiçbir şey düşünmezsiniz. 

 "İnsan; yaşamı boyunca bir kişiye aşık olur. Öncekiler ve sonrakiler; birer arayış, birer aldanıştır."

 Hayatta bir kez aşık olabiliyoruz ne yazık ki. Acımasız olan tarafsa, aşk karşılıklı olduğunda bile her şey iyi gitmeyebiliyor. İşte tam da bundan dolayı savaşımızı aşık olduğumuz insanla değil aşkın kendisiyle yapıyoruz. Aşık olmak her ne kadar aşırı bir şey olsa da hayatın gerçekleri bu aşırılığı büyük ölçüde sönümlüyor. Hayatımızda değişen şeyler -bazen anlaşmazlıklar, bazen zamansız ayrılıklar, bazen de başka insanların araya girmesi- işleri bozabiliyor. Yani istemeden de olsa aşık olduğunuz insanla bir araya gelemeyebiliyorsunuz. Bu durumlardan sonra insan olmanın gereğinden yolumuza bakmak zorunda kalıyoruz. Hayatımızda karşılaştığımız insanlar için "birer arayış veya aldanış" olabiliyoruz. Aynı şekilde biz de başka insanlar için arayış ve aldanış olabiliyoruz.

 Hayatınızdaki insanın önceden aşık olduğunu, bu yüzden sizi sadece sevebildiğini düşünün ya da sizin önceden aşık olup hayatınıza yeni giren insanları sadece sevebileceğinizi düşünün. Her iki durum da birbirinden zor değil mi? Birinde karşınızdaki insanın sizinle yetindiğini biliyorsunuz, diğerinde karşınızdaki insanla yetinmek zorunda olduğunuzu. Mutlu olabilirsiniz, hayatınız mükemmel bir şekilde devam da edebilir. Fakat hiçbir zaman aynı duyguyu hissedemezsiniz. Çünkü beraber kalmayı beceremediyseniz, biriniz değil ikiniz de aşka karşı kaybettiniz.

 Beraber olduğunuz insanın aşık olamayacağını ya da bir daha aşık olamayacağınızı bilmek aşkla ilgili gerçeklerin en acımasızı benim gözümde. Umarım aşık olduğunuz insanla bir ömür geçirme şansı elde edersiniz.

                                                                                                                                          Gerçekler acıdır, bazıları da acımasızdır.

                                                                                                                                                                                    Görüşmek üzere...