Ruh Eşlerimizin Varlığının Kanıtı: Yunan Mitolojisi Mitleri

Ruh eşlerimizi arama maceramız, Yunan Mitolojisi'ne kadar dayanıyor. Hem de iki farklı rivayet ile karşınızda. Belki doğru belki değil ama sonuçta rivayet rivayettir. Gelin bu rivayeti inceleyelim!

Prometheus çok başarılı bir heykelci idi. Sadece insan heykelleri yapmamış aynı zamanda birçok canlının heykeli de yapmıştır. Tabi onların hepsine de can vermiştir. Prometheus'un çalışma üslubu biraz değişikti. Canlıların heykellerini yaparken parça parça yapıyordu. Kafalarını, kollarını, bacaklarını, kalplerini, hepsini ayrı ayrı yapıyor, ince bir işçilikle işliyor ve hepsini raflara kaldırıyor idi. 

Rivayete göre bir gün Prometheus yine çok çalıştığı günün son saatlerine doğru, dostu Dionysos (Şarap Tanrısı), Prometheus'un atölyesine geliyor ve şöyle diyor: "Prometheus, bugün çok çalıştın, yoruldun, haydi biraz gezip eğlenelim." Bilindiği üzere Dionysos sadece şarap tanrısı değil aynı zamanda eğlence tanrısı olarak da geçiyor. İkna kabileyeti de yüksek olduğu için kimse Dionysos'u kıramaz idi. Prometheus işini yarım bırakıp kapatıyor atölyesini.

Beraber çıkıyorlar, eğleniyorlar ve şarap içiyorlar. Ayrılma vakitleri geldiğinde ise Prometheus biraz sarhoş halde atölyesine geri dönüyor. İşini bitirmediği fark edip hemen işlerinin başına geri dönüyor. Ne yazık ki sarhoş olduğu için bazı parçaların yerleri karıştırıyor.

Buradan da şöyle bir sonuç çıkarıyoruz, aslında bizim uzvumuz olması gereken bazı parçalar aşık olduğumuz veyahut çok sevdiğimiz insanların uzvu. Kendimizi ait hissettiğimiz kişi aslında bizim en önemli parçalarımızı, kalbimizi taşıyan kişidir. Böylelikle doğru kişiyi bulduğumuzu buradan anlıyormuşuz.

Yani Prometheus'un bir gecelik eğlencesi bizim üzerimizde kendimizi delicesine yalnız hissettiğimiz veya hayatımız boyunca tattığımız en güzel duygunun etkisini bıraktı.

Tabi başka bir rivayete göre de Zeus'un insanları dört kollu, dört bacaklı, bir kafa iki farklı yüz, sırttan yapışık yarattığına inanılır. Her insan böylelikle bir çift olarak yaşarmış. İnsanlar böyle mutlu yaşayıp tanrıları unuttukları için ve Zeus zaten insanlardan hiç haz almadığı için de ceza niyetinde tüm insanları ayırmış. Ayrıldıkları zaman artık her insandan iki tane varmış ve dünyanın dört bir yanına yayılmış. Böylelikle insanlar ruh eşlerini aramaya başlamışlar. Böyle böyle bu günümüze kadar gelmiş. Bu bir nevi insanları bir arada tutmaya yarayan, "Herhangi biri benim ruh eşim olabilir." düşüncesiyle beraber karşımızdaki kişiye kibar davranmamız gerektiğinin de sembolüdür.