Kutu Bir Ekrandan Dijital Ekrana

Yıllardır insanlar ekranlara bakıp duruyor. Bu ekranlar kutu gibi bir ekrandan devasa ekranlara büründü. Günümüzde ise elimizdeki küçük dijital ekranlar sayesinde hayatımızı sürdürüyoruz. Gelin bu ekranların değişimine beraber şahit olalım.

Televizyon hayatımıza girdiğinden beri yaşam stilimiz çok değişti. En basitinden eve geldiğimizde ilk işimiz televizyonun kumandasına basmak oluyor. Televizyon adeta evde yaşayan canlı bir bireye dönüştü. Televizyon açık değilse bir şeyler eksik, bir şeyler tamamlanmamış hissedebiliyoruz. Televizyon açılmasıyla evdeki herkes ne işi olursa olsun bırakıp bir şekilde televizyonun başına geçiyor. Çok önemli bir iş yapsa bile gözü televizyona kaymadan edemiyor. Sanki önemli bir şeyler anlatıyormuş gibi gözümüzü kırpmadan o ekrana bakıyoruz. 

Televizyonun ilk çıktığı zamanlarda da durum farklı değildi. İnsanların kutu gibi bir ekranda bir şeylerin oynadığını görmesi, o dönem için inanılmaz bir deneyimdi. Şu an bile durum aynı. Hala insanlar televizyonda bir dizi veya program açık olduğunda gözlerini kırpmadan ekrana kitlenebiliyor. Tabii bu durum biraz boyut değiştirdi. Mecazi anlamda değil, gerçekten de boyut değiştirdi. Artık ekranlar telefonlarımıza bile sığdığı için dizi ve filmler telefonun ekranından da izlenmeye başladı. Bazı yönetmenler telefondan dizi ve film izlemeyi o esere yapılan bir saygısızlık olarak görebiliyor. Her ne kadar telefonlarımızın ekranları boyut olarak artsa da bir şeyler izlerken çoğu detayı kaçırabiliyoruz. Yönetmenin filminin bir köşesinde göstermek istediği bir nesne veya durumu, elimizdeki ekranlardan göremeyebiliyoruz.

Telefondan dizi ve film izleme alışkanlığını kazandıran en önemli olay dijital platformların hayatımıza girmesi oldu. Önceden insanlar 2-3 saat boyunca bir dizi bölümünü televizyondan izleyebiliyorken, şimdi 30 dakikalık bir diziyi telefondan zar zor izliyoruz. Çünkü televizyonda dizi izlerken sıkılıp telefona bakılabiliyordu, fakat iş telefondan dizi izlemeye gelince diziden sıkılınca telefona bakma şansı olmuyor. Böyle bir durumda da büyük ihtimalle diziyi tamamen kapatıyoruz. Şimdi düşündüğümüzde her gün 3 saate yakın bir dizi bölümünü izleme fikri çoğumuz için korkunç geliyordur. Çünkü artık dijital platformlardaki dizilerin bir bölümü ortalama 40 dakika sürüyor ve 1 sezonu 3 saatte bitiyor. Bu sayede insanlar hem kendine daha fazla vakit ayırabiliyor hem de farklı içerikler tüketerek izleme alışkanlıklarını geliştirebiliyor.

Sonuç olarak; dijitalleşmeyle birlikte insanlar televizyondaki birkaç içeriğe bağımlı kalmıyor, platformdaki sayısız içerikten istediğini seçme özgürlüğüne erişebiliyor. Bu sayede insanlar kendilerini televizyona bağımlı hissetmiyor, tam tersine dijital platformların kendilerine bağımlı olduğunu hissediyor. Tabii daha dijital dünyanın başındayız. İleriki zamanlarda izleme alışkanlıklarımız daha çok değişecek gibi duruyor. Değişmeyecek tek şey yine ekranlara kafamızın gömülü olacağı.