Bir Gaspar Noe Filmi: Climax

Gaspar Noe'nin Climax filmi 2018 yılında Cannes film festivalinde görücüye çıktı. Türkiye'de ise 2018 Filmekimi kapsamında izleyiciyle buluştu.

  Sinemanın rahatsız edici filmler ustası Noe bu filmde belli ki çıtayı bir üste katmana taşımış. Irreversible / Dönüş Yok’ta yaşattığı deneyimden sonra filmlerinden ne beklememiz gerektiğini daha iyi biliyor ve sanırım biraz daha hazırlıklı davranıyoruz.

    Climax bir kadının karlar üzerinde kanlı yürüyüşüyle yaptığı açılıştan sonra, filmde göreceğimiz karakterleri tek tek bize tanıtıyor. Bu tanıtım esnasında ekranda gösterdiği kitaplara dikkat etmek lazım aslında Gaspar Noe bu kitaplarla kendisini de bize sunuyor. 15-20 kişilik bir dans grubunun çılgınlarca partilediği bir akşamın kapılarını bize açıp, cehenneme ortak olmamızı istiyor. Dansçıların içinde lsd olduğunu bilmediği sangriayı içmesiyle beraber kırmızı, yeşil ve mavi tonlarının hakim olduğu, kameranın sabit durmadığı ve müziğin asla bitmediği korkunç dakikaları izlemeye başlıyoruz. Gaspar Noe bu çılgın resitalde bizi şaşırtarak jeneriği filmin ortasında izlettiği anda bu tuhaf deneyim gittikçe daha da ilginçleşiyor. Tek mekan içinde sanırım sinema tarihinin en göz alıcı dans provasına tanık olarak, en başta tek tek tanıdığımız karakterlerin ortak bir dinamik içinde uyumlarını görüyoruz. Çarpıcı renklerin ve kamera açılarının arasında koridordan koridora, odadan odaya, zihinden zihne geçen hikâyede iç daraltıcı bir uyuşturucu tecrübesine, dansçılarımızla birlikte ortak oluyoruz.

 Gelelim film hakkında bilinmeyen bazı bilgilere:

• Çekimler filmi Cannes'a yetiştirmek için 15 günde tamamlanmış. Noe bu kadar kısa zamanda film çekilebileceğini de göstererek rüştünü de ispatlamış oluyor böylece.
• Senaryo 5 sayfa, gerisi doğaçlamaymış. Ne film ama!
• internette asit kullanan insanların videolarından bir derleme yapılmış, çekimlerden önce herkese izletilmiş
• Selva'yı oynayan oyuncu dışında castın tamamı dansçılardan oluşuyor. Gaspar Noe, bu ekibi dans kulüplerinden ve internetten toplamış.
• Bireysel dansların hiçbiri koreografi değil, dansçılar içinden geldikleri gibi oynamış

Climax rahatsız edici bir tecrübenin dışında bize alegorik olarak da bambaşka bir anlam sunuyor. Benim yorumum, filmin bize sunduğu 95 dakikanın neredeyse 4-5 saatmiş gibi yorucu bir etkisi var. Bittiğinde "Ben ne izledim az önce?" sorusuyla baş başa bırakıyor. Gaspar Noe'nin biraz da istediği bu aslında.

Bence Climax bir filmden daha çok bir deneyim, siz bu deneyim hakkında ne düşünüyorsunuz?